İnsan Sermayesi Biriktirmek
Ben bu hayatta insan sermayesi biriktirdim. Çıktığım her yolda, karşıma çıkan her insan bir değer kattı bana. Kimisi bir dost oldu, kimisi bir öğretmen, kimisi ise sessiz bir ilham kaynağı... Her tanışıklık bir hikâye yazdı hayat defterime. Bu hikâyeler sadece benim değil, birlikte yürüdüğüm insanların da bir parçası oldu.
İnsan sermayesi, yalnızca tanışıklıkların toplamı değildir. Güven, dostluk, bilgi paylaşımı ve birlikte bir şeyler inşa edebilme yeteneğidir. İnsanın en büyük zenginliği, ihtiyacı olduğunda sırtını yaslayabileceği güçlü bir bağlar ağıdır. Ve bu ağ, yalnızca emeğiyle, samimiyetiyle ve iyi niyetiyle örülür.
Eğer bir gün geriye dönüp baktığımda sorulacak olursa, "Bu hayatta ne biriktirdin?" diye, cevabım çok net olur: İnsan sermayesi… Çünkü bilirim ki bir insanın gerçek mirası, dokunduğu hayatların toplamıdır.
Elinize sağlık çok güzel bir yazı olmuş
YanıtlaSilGençlik yıllarında insan bunun farkında olmuyor pek. Ama ben de buna dikkat ediyorum artık. Herkesten bir şeyler öğrenebileceğimin farkındayım. Çocuk veya yetişkin herkese aynı şekilde muamele etmeye çalışıyorum.
YanıtlaSilMerhabalar.
YanıtlaSil"...Birileri kumbaralarında para biriktirirken, ben insan biriktirdim..." Rahmetli tanıdığım bir doktorun söylemiydi bu. Okuduğum tarihten beri aklımdan hiç çıkmaz, hiç unutmam!
Hiç tanımadığınız birine insan gözüyle bakar ve onu kumbaranıza atmaya çalışırken, o insan kumbaranın ağzındaki testere dişlerine takılır ve o insanı kumbara kabul etmez, geri dışarı atar.
İşte her insandan sermaye olmaz!
1960'lı yıllarda Ziraat bankasının mudilerine verdiği kumbaranın para atılan ağzında testere dişleri vardı. Bu dişler, kumbaranın içine atılan paranın geri aynı yerden çıkarılıp alınmasına mani olmak içindi.
Selam ve saygılarımla.