**Kırşehir'in Evladı: Dr. Remzi Orak**   Kırşehir’in bereketli topraklarında doğup büyüyen ve bu topraklara hizmet etmeyi bir yaşam gayesi edinen Dr. Remzi Orak, memleket sevgisini mesleğiyle harmanlayarak örnek bir hekim olmayı başarmıştır. Şehrimizin öz evladı olan Dr. Remzi Orak, sadece sağlık alanındaki katkılarıyla değil, samimiyeti, güler yüzü ve insana dokunan tavırlarıyla da gönüllerimizde özel bir yer edinmiştir.   Onun muayenehanesine adım attığınızda, bir doktorun soğuk mesafesinden ziyade bir dostun sıcaklığını hissedersiniz. Yılların tecrübesini taşıyan bir hekim olarak bilgisiyle hastalarına ışık tutarken, tatlı dili ve anlayışıyla onların moralini yükseltir. Büyüklerle büyük, küçüklerle küçük olmayı başaran bu nadir insan, her yaştan hastasının dilinden anlamayı ve ihtiyaçlarına uygun bir yaklaşım geliştirmeyi bilir.   Dr. Remzi Orak, tıp biliminin rehberliğinde yürürken, aynı zamanda insan olmanın ve insana dokunmanın gerekliliğini asl...

 Nezaketin Zayıflık Olarak Görülmesi ve Toplumsal Değerlere Yönelik Bir Eleştiri Bugün, kalabalıklar içinde birbirimizi daha az dinliyor, daha az anlayış gösteriyor ve daha çok yalnızlaşıyoruz. Herkesin birbiriyle hızlıca iletişim kurmaya çalıştığı, fakat duygusal bağların giderek zayıfladığı bir dünyada yaşıyoruz. Sosyal medya, hızlı yaşam temposu ve giderek artan bireysellik, iletişimin yüzeysel hale gelmesine neden oluyor. Ama en çarpıcı olanı, nezaketin gittikçe zayıflayan bir erdem olarak görülmesidir. Birçok insan için, nazik ve saygılı olmak neredeyse bir zayıflık, bir zaaf olarak algılanmaya başlanmıştır. Nezaket, aslında insan ilişkilerinde barışı, huzuru ve saygıyı sağlamanın temel bir aracıdır. Ancak, özellikle son yıllarda toplumsal değerlerin giderek erozyona uğraması, bu erdemi güçsüzlük ve taviz verme olarak nitelendiriyor. Oysa, tam tersine nezaket güçlü bir erdemdir; çünkü insana ve topluma değer vermek, hakları gözetmek ve karşındaki kişiye saygı göstermek, bir an...

  Küçüldükçe Büyüyen Değer: Tevazu Bizim İç Anadolu’nun insanı mütevazıdır, bilir ki yere düşen yaprak rüzgârla değil, kaderle düşer. Göğsünü kabartmaz, övünmekten sakınır. Koca koca laflar edenlere pek itibar etmez, zira eskiler “Yüksekten uçan, çabuk düşer” der. Tevazu, işte böyle sessiz bir güçtür bizim buralarda. Yaşlı bir amcamız vardı, köyde herkesin sevgisini kazanmıştı. Mütevazılığıyla nam salmış bu adam, ne zaman birine iyilik etse arkasından derdi ki: "El benim değil, Allah’ın eli uzandı." Kimseye yük olmaz, işine gücüne bakardı. Bir gün gençler sordular: — Amca, bunca iyilik edersin, neden kendinden bahsetmezsin? O da gülümseyerek şu kıssayı anlattı: Bir pınarın başında iki ağaç varmış. Biri gösterişli, dalları göğe yükselmiş. Diğeri mütevazı, eğilmiş suya yakın. Gösterişli olan övünür dururmuş: — Bak bana, ne kadar heybetliyim! Herkesten yüksekteyim! Mütevazı ağaç ise susar, rüzgârda dallarını eğermiş. Gün gelmiş, büyük bir fırtına kopmuş. Göklere yüks...